انواع مزه اصلی و اینکه کجای زبان احساس می گردد؟ - بانیما

خبرنگاران | سرویس علوم - زبان از ماهیچه های پوشیده شده با غشاء های مخاطی تشکیل شده است. این ماهیچه ها به فک پایینی و استخوان هیوئید، که دقیقاً روی حنجره واقع شده و ماهیچه های زبان را محکم می نمایند، متصل شده اند. استخوان هیوئید یگانه استخوان در بدن انسان است که با هیچ استخوان دیگری تماس ندارد. تعداد رشته های عصبی در فیبر های ماهیچه ای به شدت زیاد است، بنابراین زبان می تواند غذا را در دهان اداره نموده و آن را در بین دندان ها قرار دهد.

ناحیه های خاصی روی سطح زبان قرار دارند که طعم غذا را تشخیص می دهند. این ناحیه ها با برآمدگی های بسیار کوچکی به نام پاپیل آغاز می شوند. پاپیل ها سطح روی زبان را شکل داده و بافت سخت آن را به وجود می آورند. ساختار های کوچک و لامپ مانندی در بین برآمدگی های کناری و پایه زبان وجود دارند. این ساختار ها ارگان هایی حسی به نام جوانه های طعم دار هستند؛ و ما را قادر می سازند تا از احساس طعم لذت ببریم و در زمان نامناسب بودن غذا نیز به ما هشدار می دهند.

انواع مزه اصلی

شیرینی

وجود شکر و چند ماده دیگر عامل فراوری شیرینی، که معمولاً به عنوان حسی لذت بخش شناخته می گردد، هستند.

ترشی

مزه ترش به وسیله زیرمجموعه کوچکی از سلول هایی که در سراسر جوانه های طعم دار زبان منتشر شده اند، تشخیص داده می گردد. میوه ها، از قبیل: لیمو، انگور، پرتغال، تامارین و گاهی اوقات هندوانه از جمله معمولترین گروه های غذایی دارای مزه ترش طبیعی به شمار می آیند.

شوری

ساده ترین گیرنده کشف شده در دهان عبارت است از گیرنده کلرید سدیم (نمک). شوری طعمی است که اصولاً با حضور یون های سدیمی فراوری می گردد.

تلخی

تلخی حساسترین مزه به حساب می آید. بسیاری افراد این مزه را نادلپذیر، تند یا غیر قابل پذیرش می دانند، اما بعضی اوقات طعمی دلپذیر دانسته شده و آن را به وسیله عوامل تلخ نماینده به غذا اضافه می نمایند. غذا ها و نوشیدنی های تلخ معمول شامل قهوه، کوکای شیرین نشده، میت آمریکای جنوبی، کدو تبل تلخ و زیتون ها می گردد.

ملس

ملس طعمی اشتها آور است و در زبان انگلیسی معمولاً با اسم ژاپنی آن، اومامی یا میتی توصیف می گردد. این مزه را می توان در پنیر، سس سویا و همچنین شمار فراوانی از دیگر غذا های تخمیر شده و خوابانده شده یافت. این طعم در گوجه فرنگی و لوبیا نیز وجود دارد.

بنابراین باید خاطر نشان ساخت که فقط چهار نوع گیرنده مزه وجود دارند:

(1) شیرین، مانند آنچه که با شکر خانگی فراوری می گردد؛

(2) ترش، مانند آنچه که با سرکه فراوری می گردد؛

(3) شور، مانند آنچه که با نمک خانگی فراوری می گردد؛

(4) تلخ، مانند آنچه که با کافئین یا کوینین فراوری می گردد.

انواع مزه کجای زبان احساس می گردد

هریک از گیرندگان مزه در ناحیه های خاصی از سطح زبان تمرکز نموده اند:

• گیرنده های شیرینی اغلب در نوک زبان تمرکز نموده اند (به کودک توجه کنید که ترجیح می دهد آب نبات را به جای جویدن، لیس بزند).
• گیرنده های ترشی اغلب در نواحی کناری زبان قرار دارند و اکثراً توسط اسید ها تحریک می شوند.
• گیرنده های شوری غالباً در نیمه جلویی زبان و سطح بالایی و کناره های آن حضور دارند. این گیرنده ها معمولاً توسط شوری های غیرارگانیک تحریک می شوند.
• گیرنده های تلخ در قسمت های داخلی تر (انتهای) زبان واقع شده اند. این گیرنده ها توسط مواد شیمیایی مختلفی تحریک می شوند. هرچند تعدادی از شوری های غیرارکانیک منیزیم و کلسیم نیز حس تلخی را فراوری می نمایند، اما اغلب این مواد های شیمیایی ترکیباتی ارگانیک هستند.

تعداد جوانه های طعم دار در بچه ها بسیار بیشتر از بزرگسالان است. این جوانه ها تقریباً در تمام نواحی زبان بچه ها و حتی لب آن ها وجود دارند. شاید به همین خاطر است که بزرگسالان در مقایسه با بچه ها، که از طعم های تلخ بیزارند و غذا های شیرین را ترجیح می دهند، لذت بیشتری را از طعم های مختلف می برند. هر فرد بزرگسال به طور میانگین دارای 9000 جوانه طعم دار روی سطح زبان، سقف و گلو است.

namasho.ir: نماشو: همه چیز اینجا هست از سفر و گردشگری تا ورزش و سرگرمی